Η Κοίμηση της Παναγίας

Θεία Λειτουργία στο Brühl στις 15 Αυγούστου και ώρα 8.00 π.μ.

Η αποδημία της Θεοτόκου στους ουρανούς

Ένας άγγελος φάνηκε λίγες ημέρες πρωτύτερα και την ειδοποίησε πως ο Κύριος και μονογενής Υιός της την καλούσε κοντά Του. 
Ήταν γύρο από τα εβδομήντα της χρόνια και η φυσιογνωμία της δεν είχε χάσει καθόλου τη λάμψη της. Το βλέμμα της κρατούσε όλη του τη διαύγεια. Μέσα σε εκείνα τα μάτια, ακτινοβολούσε, σε όλη της τη ζωή, σαν μέσα σε καθρέφτη, η ομορφιά και η αγνότητα της ψυχής.
Να ήταν ο ίδιος ο άγγελος που της είχε φέρει τον κρίνο; Τώρα κρατούσε ένα φοίνικα, το σύμβολο της αθανασίας. «Ο Κύριος σε καλεί κοντά του», της είπε, «να πάρεις στο βασίλειο Του το στέμμα που έχει ετοιμάσει για την Υπεραγία Μητέρα Του». 
«Ας είναι ευλογημένος ο Κύριος και Θεός μου, που εισάκουσε την παράκληση της δούλης Του», απάντησε σεμνή, όπως πάντα, η Μαριάμ.
Το άλλο βράδυ πήγε με βιασύνη στο Όρος των Ελαίων όπου πήγαινε πάντα και προσεύχονταν, και ευχαρίστησε το Θεό για την χαρούμενη είδηση που της έστειλε με τον άγγελο Του. Ύστερα γύρισε στο σπίτι της και ετοίμασε ό,τι χρειάζονταν για την ταφή της. Οι φίλοι έτρεξαν να δούν, οι πιστοί πλημμύρισαν το σπίτι.
«Μείνε, Αγία Μητέρα, μαζί μας, μη μας αφήσεις ορφανές», της έλεγαν. «Αφότου χάσαμε τον Κύριο, εσύ είσαι η μόνη χαρά και παρηγοριά μας». Την ώρα αυτή, λέει η παράδοση, οι Απόστολοι φάνηκαν μπροστά της. Νεφέλες τους είχαν αρπάξει άξαφνα από τα πέρατα του κόσμου και τους είχαν φέρει να αποχαιρετήσουν την Παναγία.
Σαν τους αποχαιρέτησε όλους εγκάρδια, η Μαρία ευλόγησε τους πιστούς. Ύστερα έπεσε στην κλίνη της και έκλεισε τα μάτια της. Χωρίς οδύνη, χωρίς ψυχομάχημα. Την άλλη ημέρα σήκωσαν με ευλάβεια, οι Απόστολοι, το ιερό σκήνωμα και το πήγαν στη Γεθσημανή.
Τρεις ημέρες αργότερα, καθυστερημένος έφτασε ο Θωμάς. Θλιμμένος και απαρηγόρητος παρακάλεσε τους συναποστόλους του να ανοίξουν τον τάφο να δει τουλάχιστον και να προσκυνήσει το ιερό σώμα της Παρθένου.
Και όταν απέσυραν την πλάκα, για να εκπληρώσουν την επιθυμία του, βρήκαν το φέρετρο κενό. Η Αγία ψυχή, είχε επιστρέψει και πήρε μαζί της το ιερό σκήνωμα της Υπεραγίας Μητέρας που αναλήφθηκε, σαν τον Κύριο, με το σώμα στον ουρανό.

Απολυτίκιο

«Εν τη Γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη Κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε μετέστης πρός την ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής, και ταίς πρεσβείαις ταις σαις λυτρουμένη, εκ θανάτου τας ψυχάς ημών».